ما مسئله امامت را به عنوان ادامه جریان نبوت و رسالت می‌شناسیم طرح اصلی نبوت و رسالت برای رفع اختلاف در جامعه بشری است، انسان بر اساس جهل یا بر اساس هوی و هوس با سایرین به اختلاف می‌رسد و اختلاف گاهی تا حد جنگ‌های طولانی مدت پیش می‌رود، پیامبران آمده اند که مشکل جهل را حل کنند، دیگر کسی بر اساس جهل با هم نوع خود اختلافی پیدا نکند. دو برادر ممکن است برای ارث بیشتر به اختلاف و جنگ برسند. ولی وقتی قانون روشن بود کسی اینگونه به اختلاف نمی‌رسد. انبیا آمده‌اند، این جهل را از بین ببرند.

پس عاملی که مردم را به اختلاف می‌رساند یا جهل است و یا هوی و هوس و در همه روزگاران این عوامل بوده است. پیامبران می‌آیند که قانونی که حل کننده اختلافات است را به مرم برسانند.

قرآن می‌فرماید که این اختلاف بعد از وفات پیامبران هم وجود داشته است (سوره بقره آیه 213) البته  دیگر این اختلاف بر اساس جهل نیست، بلکه بر اساس هوی و هوس است، این به شکلی که خودش می‌خواهد و منافعش آن را تعیین می‌کند، قانون را تفسیر می‌کند و طرف مقابل و رقیب او هم باز قانون را به نفع خودش تفسیر می‌کند.

بعد وفات پیامبران اختلاف فقط بر اساس هوی و هوس و ریاست خواهی است، بنابراین در تمام زمان‌ها یک نفر باید باشد که اگر مردم به او مراجعه کنند واقعیت قانون را بیان کند، تا زمانی که پیامبر خود در میان مردم بود، می‌فرمود که قانون این است و مردم بر طبق آن عمل می‌کردند؛ اما وقتی ایشان از قید حیات رفتند باید کسی دیگر باشد که بتواند بگوید قانون این‌گونه است و سخن او همانند پیامبر اعتبار و حجیت داشته باشد.

پس امامت تا پایان جهان لزوم دارد، پیامبر یعنی کسی که رفع اختلاف می‌کند. امام یعنی کسی که رفع اختلاف می‌کند، البته این یکی از آثار جریان رسالت و امامت است و آثار بزرگ دیگری نیز وجود دارد. ائمه ما براساس همین دلیل امامت را اثبات می‌کرده‌اند. در زمان پیامبر اگر کسی حکم خدا را نمی‌دانست، ایشان آن را بیان می‌فرمود و بعد از ایشان همه حکم خدا را می‌دانستند، منتهی ممکن است برخی بر اساس هوی و هوس و منافع خود حکم را به نفع خود تفسیر کنند.

در هر صورت پیامبران و ائمه برای رفع اختلاف و ادیان و کتاب‌های آسمانی برای حل اختلافات آمده‌اند. اما این را هم لازم است بدانیم که حل اختلافات تنها یکی از کارکردهای اصلی پیامبران و ائمه در جامعه بشری است.

اشکال پیش می‌آید که پس امام غایت یعنی چه؟

در جواب می‌گوییم: یازده تن از کسانی که خداوند برای رفع اختلافات منصوب کرده بودند به دست دشمن کشته شده‌اند و هیچ‌کدام به مرگ طبیعی از دنیا نرفته‌اند، حتی برخی در سنین جوانی مثلاً 25 سالگی شهید شده‌اند، برای همین بود که خداوند آخرین تن از دوازده تن امام معصوم را به غیبت برده است و برای اجرای کامل اسلام در آخرالزمان محفوظ نگاه داشته است.

نه اینکه امروز به ایشان نیاز نیست، ما امروز و هر روز به یک حل کننده اختلاف، احتیاج قطعی و مبرم داریم. این همه اختلاف در میان اهل اسلام دلیل کافی برای لزوم چنین کسی است. کسی به ظاهر مسلمان از یک مذهب و مرام به خود بمب می‌بندد و به جمع کسانی از اهل اسلام وارد شده و برای نابودی آنها خود را تکه پاره می‌کند. آیا چنین نیست؟ اما اگر امروز ایشان هم در دسترس بودند همان‌طور که پدران‌شان را به قتل رساندند، آن حضرت را نیز کشته بودند. بنابراین خدای متعال ایشان را با غیبت از انظار محفوظ نگاه داشته است.

امیرالمومنین علیه‌السلام در صدر کسانی است که بعد از پیامبر ماموریت برای حل اختلاف بین مردم را داشته‌اند، ولی کسانی در همان روز اوّل گفتند که پیامبر کسی را برای این کار مشخص نکرده است. در حالی که ایشان صد بار و به صد شکل توصیف شده بود، نشان داده شده بود، مشخص شده بود. از جمله روزی پیامبر در میان اصحاب فرمود: در میان شما کسی است که برای تاویل (معنای واقعی) قرآن خواهد جنگید، همان طور که امروز برای تنزیل آن می‌جنگد! چند نفر از سران صحابه خدمت ایشان بودند نفر اول گفت: آن کس من هستم؟  فرمود نه! نفر دوم گفت: آیا من هستم؟ فرمودند: نه!  بعد از آن اشاره به امیرالمومنین علی علیه‌السلام کردند و فرمودند: اوست که برای تاویل قرآن و برای احیا دین خدا خواهد جنگید. 1

غدیر خم هم یکی دیگر از مواضعی است که پیامبر (ص)، امیرالمومنین را برای بعد از خودشان مشخص فرمودند. یکبار دیگر در حدیث مسلم ثقلین فرمودند: من در میان شما  دو چیز گرانبها می‌گذارم، مرجع دین شما، راه هدایت شما بعد از من این دو هستند، کتاب خدا و عترت من و تا شما به این دو چنگ می‌زنید، هرگز گمراه نمی‌شوید، «إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا أَبَداً» این دو، مرجع دین مردم و راه هدایتند، رأس خاندان پیامبر، اهل بیت پیامبر و عترت پیامبر (ص)، حضرت امیرالمومنین (ع) بود. پیامبر پنج تن از این عترت را در جریان نزول آیه تطهیر مشخص کردند و فرمودند: «اللهم هولاء اهلی»؛ این پنج تن اهل بیت من هستند و در حدیث ثقلین هم فرمود که بعد از من مدار هدایت در گرو دو چیز گران‌بهاست و شما باید برای هدایت به آنها رجوع کنید و آن قرآن و عترت من است.

می‌دانیم دوران امامت تقریبا 250 سال است. این دوران دورانی برای حفظ و گسترش دین است. خداوند اوصیای پیامبر و ائمه علیهم السلام را برای حفظ دین قرار داده است.

هرکدام از ائمه به نوعی این وظیفه را عمل کرده‌اند. یک بخش اساسی از حفظ دین در دوران حضرت مجتبی علیه السلام صورت گرفته است. شاید معاویه خطرناک‌ترین عنصری بود که ائمه با آن روبه‌رو شده‌اند. نقشه و طرحش نابودی اصل دین بود. به دوستش «مغیرة بن شعبه» گفت به خدا قسم من می‌خواهم این نام مبارکی که پنج بار در مأذنه‌ها برده می‌شود را دفن کنم! او هرکاری که برای رسیدن به این مقصود لازم می‌دانست، عمل کرد.

پس چرا امروز دین موجود است و سالم و صحیح در دست ماست؟

ببینید این مطلب بسیار مهمی است. این نمازی که شما می‌خوانید، این روزه‌ای که می‌گیرید، این اعتقاداتی که دارید همان است که پیغمبر صلی الله علیه و آله آورده و تعلیم فرموده است. همه همان است که ایشان فرموده است. این مطلب بسیار بزرگی است.

در عالم یک کتاب آسمانی دیگر که درست و سالم و دست نخورده باشد، وجود ندارد. یک دین سالم و درست و دست نخورده دیگر نداریم. فقط همین یکی است. به برکت چه؟ بخشی از آن به برکت آن 10 سال است که حضرت مجتبی (علیه السلام) در دوره معاویه صبر کرده است. دوستانش می‌آمدند و می‌گفتند: «یا مُسَخِّنَ وُجوهِ المُومِنین تو»؛ آبروی مومنین را بردی! این 10 سال صبر یکی از دلایلی است که امروز دین سالم در دست ما است. اگر امیرالمومنین (علیه السلام) نبود، اگر حضرت زهرا (سلام الله علیها) نبود، اگر امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) نبودند، اگر هر کدام از این ائمه (علیهم السلام) را برداریم دین به دست ما نمی‌رسید. ائمه ما مأمور حفظ دین هستند. دقت کنید مأمور حفظ دین، هرکدام برای حفظ یک حلقه از حلقات مأموریت هستند.

صبر حضرت مجتبی (علیه السلام) برای حفظ دین به اندازه شهادت حضرت امام حسین (علیه السلام) لازم بود.

در دوران معاویه 10 سال حضرت مجتبی (علیه السلام) امامت داشتند. امام حسین (علیه السلام) هم 10 سال تمام در عصر معاویه امامت کردند. ایشان هم در این دوران یک قدم و یک حرکت نکردند. همانطور که حضرت مجتبی (علیه السلام) صبر و تحمل کردند، امام حسین (علیه السلام) نیز صبر و تحمل کردند. ببینید امام حسین (علیه السلام) ابتدای حکومت یزید قیام کردند. معاویه مرده بود که قیام کردند.

در زمان معاویه حرکت ممکن نبود و مصلحت دین نبود و باید صبر می کردند. آن صبر دین را سالم به دست ما رسانده است. عرض کردم صبر و تحمل ایشان به همان اندازه قیام حضرت حسین (علیه السلام) ارزش دارد.

کار ائمه (علیهم السلام) همین است. وظیفه دارند بکوشند دین سالم به دست ما برسد. این به این معنی است که دین در جامعه اسلامی به طور صحیح قابل دسترسی باشد و البته اگر مردم کمک کنند به مرحله اجرا هم خواهد رسید آنچه وظیفه امام است این است که دین را در دسترس نگاه دارد، عمل و اجرا آن منوط به حضور مردم است.

یک روزی این دین کاملا اجرا می‌شود. آن عصر حضرت ولی عصر (علیه السلام) است. امیدوارم همه شما حتی پیرمردها آن روز را ببینند. اگر خدا مرحمت کند، می‌شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدجواد مروجی طبسی، نویسنده کتاب «سبط اکبر» در گفت‌وگو با خبرنگار آئین و اندیشه فارس در خصوص فرا رسیدن میلاد با سعادت امام مجتبی (ع) گفت: امام حسن مجتبی (ع) یکی از چهره‌های بسیار بزرگی است که در عالم اسلام، جلوه به خصوصی دارد و دلیل اینکه اولین فرزند خاندان نبوت و امامت بود جایگاه بسیار خوبی را نزد رسول‌الله(ص) داشت.

وی اظهار داشت: حضرت رسول(ص) همواره در مجامع و مسجد، از حضرت مجتبی(ع) تجلیل کرده و ایشان را تعظیم می‌کرد، پیامبر(ص) امام حسن مجتبی را دوست داشت و مردم را به دوستی با آن حضرت نیز تشویق می‌کردند.

این محقق و پژوهشگر حوزه علمیه قم تصریح کرد: امام حسن مجتبی(ع) به دلیل اینکه شخصیت بزرگواری بود، قرآن را به طور مستقیم از شخص پیامبر(ص) دریافت می‌کرد و این مسئله‌ای بسیار عجیب در زندگی حضرت مجتبی(ع) به شمار می‌رفت لذا گاهی اوقات وقتی امیرمؤمنان شاهد قرائت آیات نازل شده بر حضرت رسول(ص) توسط حضرت زهرا(س) بود،‌ تعجب کرده و می‌فرمودند: فاطمه جان این آیات همین الان بر پیامبر (ص) نازل شد از کجا و به وسیله چه کسی این آیات به شما رسیده است؟ حضرت زهرا (س) می‌فرمود: از فرزندت امام حسن مجتبی (ع)!

وی ادامه داد: معلوم می‌شود امام حسن مجتبی (ع) مرتبا در مسجد حاضر می‌شد و آیات نازل بر پیامبر(ص) را پس از قرائت ایشان در سن 5 سالگی حفظ می‌کرد.

* ماجرای مسلمان شدن مرد عرب

مروجی طبسی به بیان خاطره‌ای از دوران حضور امام مجتبی (ع) در زمان حیات رسول‌الله پرداخت و گفت: عجیب این است که در دوران پیامبر (ص) عده‌ای در بیرون مدینه، جمع شده بودند که حضرت رسول (ص) را به قتل برسانند و یک نفر هم مامور شد به سمت مدینه حرکت کند. در آن زمان رسول خدا (ص) و عده‌ای از یاران ایشان در دامنه کوه احد نشسته بودند که دیدند امام حسن مجتبی (ع) آرام آرام به کنار پیامبر (ص) آمد و حضرت رسول (ص) به استقبال از ایشان امام حسن (ع) را در آغوش گرفت و فرمود: الان یک نفر بر تو وارد می‌شود که بسیار تند و خشن است کاری با آن نداشته باش و بگذار حرف‌هایش را بزند.

وی عنوان کرد: در حالی که رسول خدا (ص) نشسته بود آن مرد خشن وارد شد و رو به جمع کرد و گفت:‌ کدامیک از شما محمد هستید؟ وقتی فهمید پیامبر (ص) در میان آنها نشسته است گفت من تو را ندیده بودم و کینه تو در دل من بود و حال که تو را دیدم کینه‌ام نسبت به تو زیاد شد چه دلیلی برای نبوتت داری؟ حضرت فرمودند اگر عضوی از من بر نبوت من شهادت بدهد می‌پذیری، حضرت رو به امام مجتبی (ع) کرد و گفت پاسخ این مرد را بده، لذا امام حسن (ع) خطاب به آن مرد عرب فرمود: دیشب فلان جا و با فلان شخص بودی، در راه مشکلی برای تو پیش آمد و جریان را برای او تعریف کرد. آن مرد به امام گفت: طوری با من سخن می‌گویی که گویی دیشب با من بوده‌ای! و امام مجتبی آنقدر آن مرد را با مسائل مختلف آشنا کرد که مرد عرب آرام آرام به پیامبر (ص) ایمان آورد و در اثر فرمایش‌های امام مجتبی(ع) عده ای از خانواده آن مرد عرب نیز مسلمان شدند.

* پیامبر(ص) علم و هیبتش را به امام حسن(ع) داد

نویسنده کتاب «سبط اکبر» در خصوص ویژگی‌های امام مجتبی (ع) تصریح کرد: روزی حضرت زهرا (س) امام حسن و امام حسین علیهما‌السلام را نزد حضرت رسول (ص) ‌برد و او از حضرت درخواست کرد که چیزی از علم و هیبت، جلال و جبروت خود به این دو فرزندش بیاموزد که رسول خدا (ص) فرمود: علم و هیبت خودم را به حسن دادم.

وی با اشاره به هیبت امام حسن مجتبی (ع) گفت: در روایات داریم که امام حسین (ع) با آن عظمت، با وجود امام حسن (ع) یک کلمه صحبت نمی‌کرد و وجود برادرش چنان ایشان را گرفته بود که هیچ‌گاه در حضور برادرش یک کلمه هم سخن نمی‌گفت لذا این موضوع می‌رساند که امام مجتبی (ع) انسان بسیار با عظمتی بوده است که تاریخ در حق ایشان بسیار ظلم کرده است.

برای مشاهده در سایز اصلی روی عکس کلیک کنید

برای مشاهده تصویر(برنامه هیئت)در سایز اصلی روی آن کلیک نمایید

برای مشاهده و دریافت تصاویر در سایز اصلی بر روی آنها کلیک نمایید.

حضرت علی‎اکبر(ع) شبیه ترین مردم به پیامبر اکرم(ص) بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش امام علی(ع) به ارث برده بود، اهل بیت(ع) هرگاه که دلتنگ پیامبر می شدند به چهره او می نگریستند.

حضرت علی اکبر(ع) فرزند اباعبدالله الحسین(ع) بنا به روایتی در یازدهم شعبان سال۴۳ قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود. پدر گرامیشان امام حسین بن علی بن ابی طالب (ع) و مادر محترمه اش لیلی بنت ابی مرّه بن عروه بن مسعود ثقفی است.

درسنّ شریف حضرت علی اکبر به هنگام شهادت، اختلاف است. برخی می گویند هجده ساله، برخی می گویند نوزده ساله و عده ای هم می گویند بیست وهشت ساله بود. اما بر اساس منابع تاریخ و حدیثی حضرت علی اکبر از امام زین العابدین(ع)بزرگتر بودند.

در تاریخ نقل است روزی علی اکبر(ع) به نزد والی مدینه رفته و از طرف پدر بزرگوارشان پیغامی را خطاب به او می برد، در آخر والی مدینه از علی اکبر سؤال کرد نام تو چیست؟ فرمود: علی سؤال نمود نام برادرت؟ فرمود: علی. آن شخص عصبانی شد، و چند بار گفت: علی، علی، علی، « ما یُریدُ اَبُوک؟ » پدرت چه می خواهد، نام همه فرزندانش را علی می گذارد. این پیغام را علی اکبر(ع) نزد اباعبدالله الحسین (ع) برد، ایشان فرمود : والله اگر پروردگار دهها فرزند پسر به من عنایت کند نام همه آنها را «علی» می گذارم و اگر دهها فرزند دختر به من عطا نماید نام همه آنها را نیز «فاطمه» می گذارم.

درباره شخصیت علی اکبر(ع) گفته شده که وی جوانی خوش چهره، خوش زبان و دلیر بود و از جهت سیرت و خلق و خوی و صباحت رخسار، شبیه ترین مردم به پیامبر اکرم(ص) بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی ابن ابی طالب (ع) به ارث برده و جامع کمالات، محامد و محاسن بود.
 

مدارا

• امام صادق عليه السلام:

• «فى قَولِهِ تَعالى (وَقولوا لِلنَّاسِ حُسنا) ـ أى لِلنّاسِ كُلِّهِم مُؤمِنِهِم وَمُخالِفِهِم ، أَمَّا المُؤمِنونَ فَيَبسُطُ لَهُم وَجهَهُ ، وَأَمَّا المُخالِفونَ فَيُكَلِّمُهُم بِالمُداراةِ لاِجتِذابِهِم إِلَى اليمانِ ، فَإِنَّهُ بِأَيسَرَ مِن ذلِكَ يَكُفُّ شُرورَهُم عَن نَفسِهِ ، وعَن إخوانِهِ المُؤمِنينَ»

• درباره آيه (و با مردم سخن نيكو گوييد) فرمود مقصود همه مردمان اعم از مؤمن و كافر است. اما با مؤمنان بايد گشاده رو بود و اما با كافران بايد به نرمى و مدارا سخن گفت، تا به سوى ايمان كشيده شوند و كمترين ثمرش اين است كه خود و برادران مؤمنش را از گزند آنان مصون مى دارد.

• بحارالأنوار، ج75، ص401، ح42
•  

برخی سیاسیون برای تامین آیندۀشان در ارتباط با ولایت کم می‌گذارند/ مردم‌سالاری بدون ولایت قابل تحقق نیست همچنان که با ولایت تحقق می‌یابد

حجت الاسلام علیرضا پناهیان در جمعِ معتکفین مسجد دانشگاه تهران، به ابعاد مختلفی از اهمیت ولایت و نقش آن در جامعه و فرد اشاره کرد و با نقد شیوه‌های حکومتی غربی، به تبیین روشنی از ولایت فقیه و کارکرد ولایی آن به عنوان الگویی از تنها راه نجات بشر ارائه پرداخت.

بسیاری از خودی‌ها با عذرآوری‌های بیجا و بی‌مورد امام را تنها گذاشتند و جنایات حّره و دیگر فجایع را باعث شدند.

بزرگ‌ترین تبلیغ براى اسلام‏

بعد از دوران قرون وسطى که در دنیاى مغرب‏زمین و مسیحیت، تهاجم تبلیغاتى وسیعى نسبت به شخصیت رسول اکرم(ص) انجام گرفت و دشمنانِ سوگندخورده‏ى اسلام فهمیدند که یکى از راههاى مبارزه با اسلام این است که چهره نبىّ مکرّم اسلام - صلّى الله علیه و آله و سلّم - را مخدوش بکنند و کارهاى زیادى هم در این زمینه انجام گرفت، تا امروز که دشمن به نحو مستمر و با شیوه‏هاى مختلف، روى امحاى شخصیت پیامبر(ص) از ذهنهاى آزادگان عالم کار کرده است، مردم بسیارى در دنیا هستند که اگر پیامبر اسلام(ص) را به همان اندازه‏اى که مسلمانها مى‏شناسند یا حتّى کمتر از آن بشناسند - یعنى حقیقتاً فقط شبحى از آن چهره منوّر بر دلهاى آنان آشکار بشود - عقیده و گرایش آن‏ها نسبت به اسلام و معنویت اسلامى تضمین خواهد شد. ما باید روى این مسأله کار کنیم.

بزرگترین تبلیغ براى اسلام، شاید همین باشد که ما چهره پیامبر اسلام(ص) را براى بینندگان و جویندگان عالم روشن کنیم و بسیار بجا است قبل از آن‏که دشمنان و مخالفان، با روشها و شیوه‏هاى فرهنگى و هنرى پیچیده خود، چهره‏ى آن بزرگوار را در اذهان مردمِ بى‏خبرِ عالم مخدوش کنند، مسلمانانِ هنرمند و مطلع و وارد به شیوه‏هاى گوناگون در عالم، با بیان و تبلیغ و تبیین، راجع به آن شخصیت معظّم و مکرّم، کار علمى و فرهنگى و هنرى و تبلیغى بکنند.

باید روى معرفى شخصیت رسول اکرم(ص) کار کنیم و نه فقط شخصیت آن بزرگوار به معناى زندگى آن حضرت، بلکه ابعاد گوناگون وجود آن بزرگوار مثل اخلاقیات و روش حکومت و مردم‏دارى و عبادت و سیاست و جهاد و تعلیمات خاص را مورد توجه قرار دهیم. نه فقط هم کتاب بنویسیم، بلکه باید کار هنرى و تبلیغى را با شیوه‏هاى جدید و با استفاده از تکنیکهاى موجود شروع کنیم و نه فقط در جمهورى اسلامى، بلکه در همه انحاى جهان اسلام، آن‏را انجام دهیم.

به نقل از فارس، به مناسبت مبعث پیامبر اعظم حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم گفت‌وگوی مشروحی با حجت‌الاسلام والمسلمین علی اعتمادی از شاگردان علامه جعفری و مدیر تربیتی مجتمع آموزش عالی فقه جامعة المصطفی العالمیه انجام دادیم که متن آن از نظر می‌گذرد.

حذف برده‌‌داری از خدمات بزرگ پیامبر اعظم(ص)

احیای جایگاه دختران و زنان

استاد حوزه علمیه قم گفت: زنده به گور کردن دختران یک اصل خدشه‌ناپذیر در روزگاران قبل از بعثت بود. پیامبر اکرم(ص) با طرحی نو، علاوه بر اینکه این سنت زشت را از بین برد، با اکرام و عزیز دانستن دختر بزرگوارشان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خط بطلانی بر همه آن تفکرات پوچ و باطل کشیدند.

وی با اشاره به روایتی درباره زنده به گور کردن دختران ادامه داد: شخصی نزد پیامبر(ص) آمد و عرض کرد یا رسول‌الله! در زمان جاهلیت گناه بزرگی مرتکب شده‌ام که امید بخشش ندارم. پیامبر فرمودند: خداوند گناه تو را می‌بخشد. شخص عرض کرد که گناه من خیلی بزرگ است. پیامبر از او درباره گناهش سؤال فرمودند: آن مرد عرض کرد که خداوند به من دختر بچه‌ای عطا کرده بود بسیار زیبا. مادرش از ترس من او را مخفی کرده بود، بعد از چند سال به خیال اینکه حس پدری من باعث می‌شود که به آن کودک کاری نداشته باشم، خبر وجود آن دختر را به من داد. از همسرم خواستم تا آن کودک را نزد من بیاورد تا من او را ببینم، وقتی دختر بچه را دیدم، به دروغ به همسرم گفتم که لباس‌های کودک را بپوشان تا با خود به میهمانی ببرم، اما دخترک را به دامنه کوهی بردم و در آنجا گودالی حفر و او را زنده به گور کردم.

اعتمادی افزود: پیامبر از شنیدن این خبر چنان ناراحت شدند که در بعضی از کتاب‌های تاریخی آمده است که فرمودند: ای مرد! از من دور شو که می‌ترسم گناه تو مرا هم در برگیرد، چه‌قدر قساوت دل داری...
 

حل مشکل جنگ‌های چندین ساله بین قبایل عرب

حذف سنت‌های باطل و هدایت هنرها به سوی تعالی

معرفی الگوهای کامل انسانی

بقیه در ادامه مطلب....

رُوِيَ عَن مُوسَي بنِ جَعفَرٍ (عَلَيهِمَا السَّلَامُ) قَالَ:
مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَكَى عَمَلُهُ وَ مَنْ حَسُنَتْ نِيَّتُهُ زِيدَ فِي رِزْقِهِ وَ مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِإِخْوَانِهِ وَ أَهْلِهِ مُدَّ فِي عُمُرِهِ.

ترجمه حدیث: روايت از موسي بن‏جعفر(صلوات الله عليه) منقول است كه حضرت به هشام بن‏حكم فرمودند: ای هشام! هر كه راست‏گو باشد، اعمال نیک او فزونی گرفته و اعمالش پاكیزه می‌شود؛ و هر كه خوش‏نيّت باشد روزي‏اش زياد مى‏شود و هر كه به برادران و به خانواده خود نيكوكار باشد عمرش زياد مى‏شود.

شرح حدیث: «مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَكَى عَمَلُهُ»؛ «صدقِ لسان» یعنی فرد مقيّد باشد که دروغ نگويد و آنچه مي-گويد راست باشد. «زَكَى» هم دو معنا دارد؛ هم به معناي افزايش است و هم به معنای پاكيزگي است.

راست‏گويي بر روي اعمال انسان دو اثر دارد: 1- بر اعمال نيك انسان مي‌افزايد. 2- عمل انسان را هم پاكيزه مي‏كند. يعني انسان عمل زشت از او سر نمي¬زند. چه بسا مراد امام کاظم (علیه السلام) هر دو معنا است.

«وَ مَنْ حَسُنَتْ نِيَّتُهُ زِيدَ فِي رِزْقِهِ». اگر نيت كسي از نظر دروني هميشه ‌نيت خير باشد و حسن نيت داشته باشد، اين موجب مي¬شود كه به رزق و روزي او افزوده شود. یعنی هيچگاه در ذهنش اين نيست که ‌نعوذ بالله كار زشتي انجام دهد، بلكه هميشه در ذهنش اين است که كار خیر انجام دهد، اطاعت خدا كند. كسي كه دلش مي خواهد هميشه كار خوب كند ،‌خدا روزي اش را زياد مي‌كند.

خيلي چيزها موجب زيادتي روزي مي‏شود. مانند شکر نعمت. در قرآن کریم می‌فرماید: «لَئنِ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ» اگر شكرگزارى كنيد، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود. در ‌اينجا شكرِ نعمتی که خدا داده، صرف نيت است. حتي لازم نيست «شكراً لله» بگويي؛ «الحمدلله» بگويي. در اين روايت هم اين‏طور است. دلش مي‌خواهد كارهاي خوب وخدا پسندانه بكند،‌ همین که دلش مي‌خواهد، ‌همين كه در ذهنش هست، ‌اين موجب مي‌شود روزي‌اش زياد شود.

«وَ مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِإِخْوَانِهِ وَ أَهْلِهِ مُدَّ فِي عُمُرِهِ» كسي كه نسبت به برادران ديني‌اش و خاندانش، كار نيك انجام دهد، اثرش اين است كه طول عمر پيدا مي‌كند.

بنابراین سه چيز شد: صدق لسان که روی عمل دو اثر دارد، ‌صدق نيّت که نسبت به ازدیاد روزی مؤثر است، و كار نيك انجام دادن نسبت به ديگران که نسبت به طول عمر مؤثر است.

برای مشاهده سایز اصلی روی عکس کلیک کنید

بخشی از سخنان امام موسی صدر درباره امام موسی کاظم(ع) برگرفته ازکتاب مسیرة الامام السید موسی الصدر صفحه 237

برادران! ما هيچ عذري براي ترک واجباتمان نداريم. آيا فقري سخت‏تر از فقر موسي بن جعفر مي‏خواهيد؟ ظلم و ستمي بيش از آنچه بر ايشان روا رفته است مي‏خواهيد؟ امام با وجود همه اين سختي‏ها براي اصلاح و تقويت دين و بالا بردن نام الله تلاش مي‏کرد و در هر شرايطي حق را مي‏گفت. ما به محض اينکه احساس کردیم مردم پشت کرده‏اند و از دين رو گردانده‏اند مي‏ترسيم سخن بگوييم، چرا که شايد فلاني يا فلاني رنجيده و دلخور شود! يا فلاني با ما بحث کند يا ما را آزار دهد و متهم کند يا... بگذاريد چنين باشد! اينکه من يا شمار را تحقير مي‏کنند به خاطر آن است که شما بر حق هستيد و اين براي شما مايه شرف و افتخار است، چون شما با خشم مخلوق، خوشنودي خداوند را به دست آورده‏ايد. مخلوق کيست، چه کسي است آيا روزي‏دهنده شماست؟ آيا عامل جاودانگي شماست؟ هرگز! به مجرد اينکه ديديدم مردم روگردانده‏اند مي‏ترسيم و از حرکت مي‏ايستيم. چرا مي‏ايستيم؟ چون جريان مردم شديد و کوبنده است؟ اگر آنها چيزي بگويند و شما نيز چيزي بگوييد چه مي‏شود؟ اگر شما سخن حق را بگوييد و درست رفتار کنيد چه مي‏شود؟ مي‏گويند تو عقب‏مانده‏اي؟ به تو اتهام مي‏زنند؟ بگذاريد هر چه مي‏خواهند بگويند. اين براي انسان مايه افتخار است. همين که خدا با شماست کافي است «وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا؛ و کارسازي [چون] خدا کفايت مي‏کند.» [احزاب، 48] و «إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ ءامَنوا؛ قطعا خدا از کساني که ايمان آورده‏اند دفاع مي‏کند.» [حج، 38]. آيا ستم‏ها مي‏تواند مانع تلاش شما شود؟ آيا سختي‏ها مي‏تواند جلوي آغاز به کار شما را بگيرد؟ هرگز!...

بقیه در ادامه مطلب....

*مسلمانان در تسخیر دژهای دیگر با مشکل روبرو شدند، با اینکه پیامبر برخی از افراد شاخص را به فرماندهی سپاه برای فتح قلعه مامور کرد، آنها نتوانستند در ماموریت محوله موفق شوند، تا اینکه حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: «لأعطینّ الرایة غداً رجلاً یحب اللهَ و رسولَه و یحبه اللهُ و رسولُه، یفتح اللهُ علی یدیه، لیس بفرّار»؛ «پرچم را فردا به دست کسی می‌دهم که خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش او را دوست می‌دارند، خداوند این دژ را به دست او می‌گشاید، او مردی است که هرگز پشت به دشمن نکرده و از صحنه نبرد فرار نمی‌کند».

* صبح روز بعد پیغمبر فرمود: علی (ع) را بیاورید، گفتند علی به درد چشم گرفتار است، چون علی (ع) آمد، پیامبر دستی بر دیدگان او کشید و درد چشم وی (ع)‌ را شفا بخشید و دستور حرکت داد.

*زمانی که امیر مؤمنان (ع)از ناحیه پیامیر مأموریت یافت، دژهای «وطیح» و «سلالم» را بگشاید، زره محکمی را بر تن کرد و شمشیر مخصوص خود «ذو الفقار»را حمایل کرد و «هروله»کنان و با شهامت خاصی که شایسته‏ قهرمانان ویژه میدان‌های جنگی است، به سوی دژ حرکت کرد و پرچم اسلام را که پیامبر به دست ‏او داده بود، در نزدیکی خیبر بر زمین نصب کرد، در این لحظه، در قلعه باز شد و پهلوانان یهود از آن بیرون ریختند.........

بقیه در ادامه مطلب.....

محقق فلسفه و کلام حوزه های علمیه گفت: کتاب هایی که شیعیان در خصوص حضرت عباس (ع) می نویسند کمتر از کتاب هایی است که اهل سنت در مصر می نویسند و این شایسته شيعه نیست.

برای مشاهده تصویر در سایز اصلی و اطلاع از برنامه هیئت بیت الزهرا(س) روی عکس کلیک نمایید

بی شك زینب(س) به همه مصیبت هایی كه در روز عاشورا امام حسین(ع) به چشم دید، دچار شد، و افزون بر آن او مصیبت از دست دادن امام حسین (ع)را نیز لمس كرد. اما در ورای این مصیبتها او وظایفی داشت.نخستین آنها پاسداری از عزت امام حسین(ع) و نمایاندن او به عنوان مظهر قدرت است.......

بقیه در ادامه مطلب.....

دوست داشتن امام على عليه السلام

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

- دوستى على گناهان را فرو مى ‏خورد همچنان كه آتش هيمه را. ⁽¹⁾

- سر لوحه كارنامه مؤمن، دوستى على بن ابى طالب است. ⁽²⁾

- هرگاه خداوند عشق و دوستى على را در دل مؤمنى استوار سازد و با اين حال قدمش بلغزد (خطايى از او سر زند) در روز قيامت قدمش را بر صراط استوار نگه دارد. ⁽³⁾

دشمن داشتن امام على عليه السلام

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به على عليه السلام:

- تو را جز مؤمن دوست ندارد و جز منافق دشمنت ندارد. ⁽⁴⁾

احاديث در اين زمينه بسيار زياد و بلكه متواترند.

امام على عليه السلام: اگر با اين شمشيرم بر بينى مرد با ايمان زنم كه مرا دشمن گيرد،هرگز با من دشمنى نكند و اگر همه دنيا را به منافق دهم تا مرا دوست دارد،هيچگاه دوستم ندارد. و اين از آن روست كه قضا جارى گشت و بر زبان پيامبر امى گذشت كه فرمود:اى على! مؤمن تو را دشمن ندارد و منافق دل به دوستى تو نسپارد.⁵

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمودند: همانا وصى من، رازدار من و بهترين بازماندگانم و كسى كه وعده‏ ام را به كار مى‏ بندد و دينم را ادا مى‏ كند على بن ابى طالب است...

بقیه در ادامه مطلب....

 عضو مجلس خبرگان رهبري با تأكيد بر اينكه امتحان الهي براي كساني كه با سرنوشت جامعه سروكار دارند، سنگين‌تر و دشوار‌تر است گفت: بنده بيش از 60 سال تجربه سياسي و اجتماعي داشته و از نزديك شاهد تحولات زيادي بوده‌ام، اما با وجود اين تجربه، در فتنه 88 هرگز احتمال هم نمي‌دادم كه چنين افرادي كه سال‏ها در خدمت انقلاب اسلامي بوده‌اند وحتي از امام (ره) حكم‌هايي دريافت كرده بودند، در آخر پيري دست به توطئه براي براندازي نظام بزنند.

آيت‌الله مصباح يزدي در ديدار با تعدادي از كاركنان و مديران وزارت اطلاعات با بیان اینکه درستي كارهاي اختياري انسان مرهون شناخت صحيح اوست، ادامه داد: شناخت‌ها انواع مختلفي دارند كه هر انساني با توجه به تصميم‌گيري‌هاي خود در ابعاد فردي و اجتماعي، سعادت يا شقاوت خود را رقم مي‌زند و حتي اين شناخت‌ها منجر به پذيرفتن مسئوليت‌هاي اجتماعي توسط فرد مي‌شود.

رئيس مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) اظهار داشت: پس از انقلاب سعي شد تا سطح معلومات و فرهنگ جامعه در همه زمينه‌ها ارتقا پيدا كند، ولي هنوز تا حد مطلوب فاصله زيادي داريم، چرا كه حتي بنيادي‌ترين مسائل انقلاب براي بسياري از مسئولين سطح بالاي كشور شناخته نشده است وحتي اگرشعارهايي مي‌دهند، در عمل، گرايش‏شان به اين شعارها سطحي است.

وي با بیان اینکه از آغاز تاريخ زندگي بشر تاكنون همواره قدرت در جوامع در حال تغيير و دست به دست شدن بوده است، ادامه داد: نگاهي گذرا به تاريخ كشورها و كشور خودمان اين مسأله را روشن كرده و آيات قرآن نيز مؤيد صحت اين گفتار است.

به گفته این عضو مجلس خبرگان رهبری در تاريخ اسلام نيز چنين چيزي وجود داشته و هنوز پيامبر (ص) دفن نشده بود كه عده‌اي به فكر گرفتن قدرت و رسيدن به حكومت افتادند.

وی با یادآوری آياتی از قرآن كريم، اين تغيير حكومت‌ها و جابجايي قدرت‌ها را سنت الهي دانست و افزود: اين جابجايي قدرت‌ها در واقع امتحان الهي براي سنجش افراد و گروه‌هاست، هرچند خداوند به عملكردها عالم است، اما خواسته تا افراد خودشان سرنوشتشان را رقم بزنند.

علامه مصباح يزدي با تاکید بر اينكه همه افراد حتي پيامبران مورد آزمايش قرار مي‌گيرند، ادامه داد: پيروزي انقلاب اسلامي نيز امتحان الهي است و هركس در اين انقلاب مقام بالاتري داشته باشد، امتحان وي دشوارتر و مسئوليتش سنگين‌تر است.

بقیه در ادامه مطلب...

 «امريكا هم هيچ غلطى نمى‏تواند بكند، و جوان‌ها هم مطمئن باشند كه امريكا هيچ غلطى نمى‏تواند بكند.»[1]

بقیه در ادامه مطلب...

انتقاد یعنی این که کسی چیزی می گوید یا این که رفتاری دارد که ما آن را نقد و بررسی می کنیم. نقد و بررسی به نفسه هیچ اشکالی ندارد، حتی در اصل دین هم شما حق نقد و بررسی دارید. تنها باید شرایط نقد و بررسی را ملاحظه کرد و سپس پاسخش را بشنوید و بایستید جواب بگیرید. گاهی از اوقات غرض از انتقاد، خراب کردن دیگری است که کاری ناپسند و خلاف اخلاق و یا شرع است و گاهی کسی را نقد می کنند تا فعالیّت، تلاش و کارش بهتر شود که این گونه برخورد بسیار خوب و پسندیده است.

امّا مقام معظم رهبری (دامت برکاته) در حدّ مشکلات نظام و برنامه های راهبردی نیز مشاورانی دارند که برای همین امر در جلسات عدیده ای حضورشان می رسند و وقتی موضوعی مطرح شود، جناب ایشان با توجه به نظر کارشناسان و اصول جدی پیرامون آن موضوع، نظر قاطع خود را بیان می کنند.

چیزی که مهم است این است که خداوند متعال در قرآن می فرماید: «إذاقضی الله و رسوله أمراً ماکان لهم الخیرة فی أمرهم»(سوره احزاب آیه 36) وقتی که خدا و رسولش کاری را به شکل قاطع بیان فرمودند دیگر جای اختیار برای مردم نیست. یعنی تا پیامبر در مقام مشورت خواهی از این وآن است، شما می توانید نظر مشورتی بدهید و ایشان را کمک کنید که خیلی هم خوب است و پیشنهادات و نظرات مختلف مطرح می شود، و در واقع این خود یکی از وظائف امّت اسلامی است که در لسان روایات بیان شده است که باید"النصیحة لأئمة المسلمین" خیرخواهی نسبت به امامان مسلمین داشته باشند. امّا در نهایت باید کسی باشد که حرف آخر و تصمیم نهایی و قاطع را بگیرد که پس از آن بدون هیچ انتظاری آن دستور عملیاتی شود. در دوران حضور امام معصوم و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بر مبنای عقل و قرآن این امر اتفاق می افتاد و در دوران غیبت نیز مقام ولایت فقیه این کار را انجام می دهند. بنابراین، اگر مقام ولایت فقیه حکمی دادند دیگر پس از آن حکم چیزی نباید گفت، و این حکم برای همگان واجب الاطاعه است حتی برای کسانی که خودشان صاحب نظر باشند. که حکم حاکم بر نظر همگان و حتی صاحب نظران و کارشناسان نیز مقدم و نافذ است. ناگفته نماند که به اعتقاد بنده فصل الخطاب بودن مقام ولایت کف ولایت پذیری است نه سقف آن که برخی این گونه پنداشته اند و مع الأسف برخی این کمترین را هم برنتابیده و به اسلام و مسلمین آن آورده اند که قرن ها دیگر انسان ها بر آن آتش، سوخته اند و ساخته اند.
 

ابویحیای صنعانی» می‏گوید: روزی در محضر امام رضا (سلام و درود خدا بر او باد) بودم، فرزندش ابوجعفر را که خردسال بود آوردند: حضرت فرمود: «هذَا الْمَوْلُودُ الَّذی لَمْ یُولَدْ مُوْلُودٌ اَعْظَمُ بَرَکَهً عَلی شیعَتِنا مِنْهُ؛ این مولودی است که با برکت‏تر از او برای شیعیان ما زاده نشده است.»
 

در همان لحظه‏ای که امام جواد به دنیا آمد، فرمود: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّه‏ وَاَنَّ مُحَمَّدا رَسُولُ اللّه‏؛ گواهی می‏دهم که خدایی غیر از خدای یگانه نیست، و به راستی محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله رسول خدا است.»

و در روز سوم ولادتش وقتی عطسه می کرد، می فرمود: «اَلْحَمْدُ للّه‏ِ وَصَلّی اللّه‏ عَلی مُحَمَّدٍ وَعَلَی الاَئِمّهِ الرّاشِدین؛ ستایش مخصوص خداست و درود خدا بر محمد و امامان هدایتگر باد.»

حکیمه وقتی این جملات را از امام جواد شنید، با شتاب نزد امام رضا رفت و عرض کرد: از این طفل عجایبی دیدم.

حضرت فرمود: آن عجایب چیست؟ حکیمه جملات لحظه ولادت و هنگام عطسه حضرت را بیان نمود. حضرت رضا فرمود: «یا حَکیمهُ، ماتَرَوْنَ مِنْ عَجائِبِه اَکْثَرُ؛ ای حکیمه! در آینده عجایب بیشتری از او خواهید دید.

 

بقیه در ادامه مطلب....

نامه دوم در ادامه مطلب....

حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان که مدتی است در جلسات هفتگی هیات محبین اهلبیت در شهر مقدس قم، بحث «قدرت اجتماعی» را دنبال می‌کند، در سخنرانی این هفته خود ضمن اشاره به اهانت‌های اخیر به ساحت مقدس ائمۀ رضوی(ع) و به ویژه امام هادی(ع) با بیان اینکه پایه‌های قدرت اجتماعی شیعه و «ولایت فقیه» در زمان امام هادی(ع) تثبیت شد، گفت: اهانت به امام هادی(ع) می‌تواند یک اهانت استراتژیک محسوب شود، چون ایشان معارف شیعی را تبدیل به قدرت اجتماعی کرد.

فکر و فرهنگ شیعه قابلیت زیادی برای تبدیل شدن به قدرت اجتماعی و سیاسی دارد

راز اسلام سیاسی امام(ره) این بود که فکر و فرهنگ شیعی، قدرت سیاسی به همراه می‌آورد

پایه‌های قدرت اجتماعی شیعه و «ولایت فقیه» در زمان امام هادی(ع) تثبیت شد

قبلاً صرف ذکر یاحسین که گفته می‌شد، موجب بقاء یاد حسین(ع) بود و مفید و ضروری بود. ولی امروز دیگر مطمئنیم یاحسین عالم‌گیر شده است. امروز باید مواظب باشیم یاحسین ما را تحریف نکنند، بی‌خاصیت نکنند. نمی‌شود کسی امام حسین(ع) و حضرت زهرا(س) را قبول داشته باشد ولی در مورد امام رضا(ع) و امام هادی(ع) کوتاه بیاید! همۀشان را باید با هم داشته باشیم.

«و اللَّه اسلام تمامش سياست است. اسلام را بد معرّفى كرده‏اند.»(صحيفه امام/ج‏1/ص270) همچنین می‌فرمایند: «اسلام دين سياست است قبل از اينكه دين معنويات باشد»(صحيفه امام/ج‏6/ص 467)

آن بچه ها در اطاعت پذیری از امام، وسط معبر کپ نکردند، بیایید در وسط معبر ظهور كپ نكنيم. حضرت آقا مي‌گويد که ما در پیچ مهم تاریخ قرار گرفته ایم، در وسط معبر قبل از ظهوریم. آنها هشت سال آتش جنگ را دست گرفتند و سرد شد، قطعاً یک عده آتش داغ این جنگ نرم را دست می‌گیرند و سرد خواهد شد و و ظهور محقق خواهد شد. تنور ظهور گرم خواهد شد. آنهایی که می خواهند در این مسیر قدم بردارند باید تقوایشان تقوای قبل ظهور باشد.

فرمانده گردان به من می‌گفت: در عالم رویا امام زمان گفت لیست را به من بده، زیر بعضی از اسم ها خط قرمز کشید، زیر هر کدام که خط قرمز کشید، شهید شد. هر صبح لیست مومنین به ارباب ارائه خواهد شد، آیا ما شیعه های امام عصر هستیم یا نیستیم؟ مهم این است که در قالو بلی، بله شل گفتی یا سفت؟ شهدا سفت به امام بله گفتند، در این صورت قطعاً عنایت خدا به این بله بیشتر خواهد شد، تو بايد لوکوموتیو ران خوبی باشی، سوزن بان یکی دیگر است، زور زیادی نزن، دم سوزن بان را ببین، امام دم کدخدا را دید و دل همه را چاپید، کدخدای همه این دل ها امام عصر است.

مشروح این سخنان در ادامه مطلب...

جابر از اصحاب سرّ  امام محمد باقر(ع) است که هفتادهزار حدیث از امام خویش از حفظ بود که بخشی از آن احادیث  جزو اسرار الهی بود....

چون صبح شد، به خاطر احترام و بزرگداشت جابر به نزدش رفتم. با شگفتی تمام دیدم از خانه اش بیرون آمده و به سوی من می آید اما مانند کودکان تعدادی مهره استخوانی و قاب که با آن بازی می کنند به گردن انداخته و بر یک چوب نی سوار شده و دیوانه وار می گوید:

اجد منصور بن جمهور

امیرا غیر مامور

«منصور بن جمهور را فرماندهی می بینم که فرمانبردار نیست.»

و اشعاری از این قبیل می خواند. او به من نگاه کرد و من هم به او. او به من چیزی نگفت و من هم با او حرفی نزدم. هنگامی که این شاگرد بزرگ امام باقر و دانشمند برجسته را در چنین حالی دیدم، دلم به حالش سوخت و گریه کردم. کودکان و سایر مردم به اطراف ما جمع شدند. جابر به همراه کودکان جست و خیز می کرد و به میدان بزرگ کوفه (رحبه) آمد. مردم به همدیگر می گفتند:

«جن جابر; جابر دیوانه شده است.»

بقیه در ادامه مطلب...

امام صادق علیه السلام می‌فرماید: من همیشه رختخواب پدرم را آماده می‌کردم و منتظر می‌ماندم تا بیاید و به بستر رود، سپس خودم می‌خوابیدم. در یکی از شب‌ها، آن بزرگوار تأخیر کرد، (نگران شدم) به مسجد رفتم. مردم، همه رفته بودند. پدرم را در حال سجده دیدم، ناله‌اش را شنیدم که به خدا عرض می‌کرد: «سُبحانکَ اللهمَّ انتَ رَبّی حَقّاً حَقّا، سَجَدتُ لکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً ... ؛

خداوندا تو منزّهی! تو به حق، پروردگار من می‌باشی! از روی خضوع و بندگی تو را سجده می‌کنم، خدایا! عملی ضعیف (و اندک) دارم، تو آن را برایم دو چندان کن، خداوندا! در آن روز که بندگانت را برمی‌انگیزی مرا از عذاب خود مصون بدار! توبه‌ام را بپذیر که همانا تو توبه‌پذیر مهربانی!» (1)

امام صادق علیه السلام می‌فرماید:

«اِذا اکثَرَ العَبدُ مِنَ الاستِغفارِ رُفِعَت صَحیفَتُهُ وَ هِیَ یَتَلَألاُ (2) ؛ هر گاه بنده‌ای زیاد استغفار کند نامه عملش را در حالی که می‌درخشد به آسمان بالا می‌برند.»

برای مشاهده تصویر در سایز اصلی بر روی عکس کلیک کنید...

- چه بسا شخص حريص بر امري از امور دنيا ، که بدان دست يافته و باعث نافرجامي و بدبختي او گرديده است ، و چه بسا کسي که براي امري از امور آخرت کراهت داشته و بدان رسيده ، ولي به وسيله آن سعادتمند گرديده است .
بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (166)

2- تو را به پنج چيز سفارش مي کنم : اگر مورد ستم واقع شدي ستم مکن ، اگر به تو خيانت کردند خيانت مکن ، اگر تکذيبت کردند خشمگين مشو ، اگر مدحت کنند شاد مشو ، و اگر نکوهشت کنند ، بيتابي مکن .
بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (167)

3- سخن نيک را از هر کسي ، هر چند به آن عمل نکند ، فرا گيريد .
بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (170)

4- چيزي با چيزي نياميخته است که بهتر از حلم با علم باشد .
بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص(172)

5- نهايت کمال ، فهم در دين و صبر بر مصيبت ، و اندازه گيري در خرج زندگاني است .
بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص(172)

 هر که خوش نيت باشد ، روزي اش افزايش مي يابد .
بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (175)

بقیه احادیث نورانی در ادامه مطلب...

از آن حضرت ميپرسيدند : جدت لباس كهنه و كم ارزش ميپوشيد , تو چرا لباس فاخر بر تن ميكنى ؟ پاسخ ميداد : مقتضاى تقواى جدم و فرماندارى آن روز , كه محرومان و فقرا و تهيدستان زيادبودند , چنان بود .

من اگر آن لباس بپوشم در اين انقلاب افكار , نميتوانم تعظيم شعائر دين كنم .

امام پنجم ( ع ) بسيار گشاده رو و با مؤمنان و دوستان خوش برخورد بود .

با همه اصحاب مصافحه ميكرد و ديگران را نيز بدين كار تشويق ميفرمود .

در ضمن سخنانش ميفرمود : مصافحه كردن كدورتهاى درونى را از بين ميبرد و گناهان دوطرف - همچون برگ درختان در فصل خزان - ميريزد ....

بقیه در ادامه مطلب....

شيعه در دوران حضرت هادى و حضرت عسكرى (عليهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‌روز وسعت پيدا كرد؛ قوى‌تر شد.
۳۰/۰۵/۱۳۸۳

 بقیه در ادامه مطلب...........

خدمت مرحوم آیت الله پهلوانی رحمه الله بودم. ایشان گفتند: از این شعر چه می‌فهمی؟

هر که ترسد زملال، اندوه عشقش نه حلال
سر ما و قدمش یا لب ما و دهنش
 

 

آن را یادداشت کردم. دو روز بعد خدمت‌شان رسیدم و گفتم: گویا این شعر می‌خواهد بگوید که عافیت‌ طلب‌ها به اندوه عشق مبتلا نمی‌شوند، بر خلاف آنان که درد عشق را به جان می‌خرند.
مصداق « سر ما و قدمش» کسی مانند حضرت عباس سلام الله علیه است که وقتی امام حسین علیه السلام به بالین او رسید، سر مبارکش متلاشی بود. « فَفَلَقَ هامَّتُهُ» چنان با عمود آهنین به فرق آقا زده بودند، که سر مبارک کاملاً شکافته بود و مصداق «لب ما و دهنش» کسی مانند علی اکبر سلام الله علیه است که امام حسین علیه السلام هنگامی که به بالینش رسید لب روی لبهایش گذاشت تا جانش کمی آرام گیرد.

منبع : از خود تا خدا | استاد آقاتهرانی
 

وجود حضرت زهرا سلام الله علیها، پاره ی وجود پيامبر و استمرار او در مقام اسوه حسنه است؛ تا جايي که امام زمان روحی فداه آن حضرت را الگو و اسوه نيکوي زندگاني خويش معرفي مي نمايد:

حضرت رسول (صلی الله علیه وآله):

سه صفت است كه هر كه يكي از آنها در او نيست سگ بر او شرف دارد : تقواييكه وي را از محرمات خدا مانع شود ، يا حلمي كه به وسيله آن جهالت جاهلي را دفع نمايد ، يا اخلاق نيكي كه به وسيله آن با مردم زندگي كند .
ثلاث خلال من لم يكن فيه واحدة منهن كان الكلب خيرا منه : ورع يحجزه عن محارمالله عز وجل أو حلم يرد به جهل جاهل أو حسن خلق يعيش به في الناس .

كنز العمال، ج 16 ، ص 27 ، ح 43878

بقیه در ادامه مطلب...

اما ماجراي صدور حکم ارتداد براي يک شهروند ايراني از سوي امام خميني(س) از اين قرار بود که در همزمان با "روز مادر" سال 1367، رادیوی جمهوری اسلامی ایران در سالروز تولد حضرت فاطمه زهرا(س) طی برنامه‌ای زنده از مخاطبینش سؤال می‌کند الگوی شما به عنوان زن ایرانی کیست؟ به رغم نام بردن اکثر پاسخ دهندگان از حضرت فاطمه عليهاالسلام به عنوان الگو، یکی از مخاطبان از "اوشین" به عنوان الگویش نام می‌برد و در پاسخ به گوینده که می‌پرسد فاطمه چرا الگوی شما نیست می‌گوید: «حضرت زهرا مال هزار و 400 سال پیش است. ما یک الگوی امروزی می‌خواهیم...»

امام خمینی(س) تنها ساعاتي پس از پخش این مصاحبه و اطلاع از پخش زنده اين برنامه از آنتن صدا و سيما، در نامه‌ای خطاب به محمد هاشمی، رئيس وقت اين سازمان که بدون استفاده از واژگان محترمانه‌اي چون "جناب" و "محترم" و "با تشکر" و "موفق باشيد" و... نوشته شده بود، رأساً عامل پخش برنامه را اخراج کرده و حکم تعزير و اعدام اين گونه نگاشتند:

بقیه در ادامه مطلب...

وقتی از طلبه‌ای سؤال می کنند امام حسن علیه‌السلام می‌دانست این کاسه دارای سم است یا نه، در جواب می ماند برای این است که درسش را نخوانده است. اگر او می فهمید علم غیب فوق‌الحجه است و کاربرد فقهی ندارد می‌گفت امام حسن علیه‌السلام یقینا می‌دانست این کاسه سم دارد....
 

بقیه در ادامه مطلب